Om half 6 werden we wakker… niet slecht, want we waren er natuurlijk vroeg in gekropen! Het was nog donker, dus we rommelden wat aan. Bas had een leuk ontbijtplekje gevonden, dus we appen met onze buren en spreken af om 7:30.

We rijden naar het "Hide Out Cafe," bijna aan het water gelegen. We zitten heerlijk buiten en kiezen allemaal iets lekkers uit.Met volle buikjes gaan we naar de Publix om wat blikjes drinken te halen. Daar aangekomen moeten Bas en ik even naar de wc. Ik dacht dat het wel leuk was om een jurkje voor de vakantie aan te trekken. Maar blijkbaar had ik me na het wc-bezoek niet goed aangekleed, want de achterkant van mijn jurk zat in mijn onderbroek vast. Bas liep achter me, maar zei niks. Gelukkig zag Hies het en wees me erop dat ik half in mijn blote billen liep. "Bas, jij liep achter me??" Hij vond het er wel raar uitzien, maar dacht dat het zo hoorde. Tja, mode verandert snel tegenwoordig!

Bas was teleurgesteld omdat ze geen Walmart hebben en hij graag zijn bloeddruk wilde meten. Je kunt je voorstellen hoe blij hij was toen hij zag dat ze toch een bloeddrukmeter hadden. Iedereen moest natuurlijk even meten, en zoals altijd, als ik dat ding moet geloven kan ik elk moment dood neervallen. Ik ben door dat apparaat al eens bij de huisarts geweest, maar alles was in orde. Bas zijn bloeddruk was trouwens perfect, dus hij was weer helemaal in zijn nopjes.

We hadden nog wat tijd voor onze snorkeltour en besloten naar John Pennekamp State Park te rijden. Ze hebben een grappig aquarium en het was net voedertijd voor de garnalen. Gulzig slikken ze hun voedsel door, alsof ze een week niet gegeten hebben.

We maken een wandeling buiten en het weer is heerlijk. We lopen langs een stukje water en Hies spot een hele grote vis. Na goed kijken blijkt het een verpleegsterhaai van zo'n 2 tot 3 meter te zijn. Als hij uiteindelijk weg zwemt, zie ik dat hij getagd is. Blijkbaar is zelfs de haai een influencer.Hies ging naar Bas om te vertellen dat er een haai was, maar Bas was druk met Willem en een specht en zijn jong.

We rijden terug naar ons hotel en doen onze zwemkleding aan! Op naar Sundivers om te gaan snorkelen. Net voordat we weg willen rijden, zie ik een grote groene hagedis in de Strelitzia zitten. Hij poseert leuk voor de foto, alsof hij weet dat hij op Instagram komt.

Bij Sundivers moet er natuurlijk een waiver ingevuld worden, zodat ze niet verantwoordelijk zijn als je het hapje van de dag wordt voor een haai. Ik pakte een pen uit het pennenbakje, maar die was rood... oeps! Ik hoop dat dat geen slecht voorteken is.

Hies en ik hijsen ons in een wetsuit en dan gaan we de boot op. Het is een pittig ritje, de zee is wat ruw. Als we er zijn, gaan we het water in en zwemmen naar het rif! Bas is als eerste weg en Hies en ik volgen. Als ik Bas tegenkom, geeft hij aan dat hij heel benauwd is met snorkelen. Hij duwt mij de camera in de handen en zet voor mij de GoPro aan. Hij zou terug gaan naar de boot. Echt jammer, want hij vindt het het leukst van ons allemaal.

Als een malle zwem ik door het rif, achter de vissen aan met al mijn camera’s! Opeens zit Bas toch weer naast me en het gaat wat beter. Hij neemt de fotocamera mee en ik blijf filmen met de GoPro. Er zijn behoorlijke golven, maar verder is het super! Het is laagtij en op sommige plekken is het zo ondiep dat je niet meer kan zwemmen en je best moet doen om het rif niet aan te raken.

Ik heb behoorlijk wat stukken gezwommen en geflipperd, en mijn voet begint zeer te doen, dus ik besluit terug te gaan. Bas is te ver weg om de GoPro af te geven. Ik kom Hies tegen en die gaat samen met mij terug. Bas niet, hij heeft de smaak te pakken. Wel heeft hij last van een loopneus, maar hij laat het gewoon gaan... lekker charmant.

We zitten nog even heerlijk op de boot en dan wordt er op de hoorn geblazen... natuurlijk geen reactie van Bas. Achteraf bleek dat hij het nooit heeft gehoord. Terwijl de mensen uit het water kwamen, vertelden velen dat ze een haai hadden gezien. Sommigen hadden hem op de foto. Toen Bas aan boord kwam, vertelde hij dat hij de haai ook had gezien en op de foto had gezet.

We varen terug en gaan naar ons hotel om even te douchen. Daarna rijden we naar Robbie’s Marina. Bas zegt dat hij geen navigatie nodig heeft. Maar na een tijdje hebben we toch het idee dat we er voorbij zijn en draaien om. Toch maar de navigatie aan, en die zegt dat we 5 mijl terug moeten... hebben we het dan gemist? Bij de bestemming aangekomen, zien we niks. Bas vraagt het aan iemand en we moeten weer draaien. We waren er de eerste keer bijna, we hadden net iets verder moeten rijden... zucht!

Het is best druk. Bas en Willem halen een emmer vis. Zodra ze de steigers oplopen, worden ze meteen aangevallen door pelikanen. Ook hier zwemt naast de tarpons een verpleegsterhaai! Ik zeg succes heren!Bas gaat als eerste. De tarpons willen niet van harte... eindelijk, na een paar minuten zwaaien, springt er één omhoog. Bas zijn hand is meteen geschaafd en hij krijgt meteen de emmer vis van Willem in zijn handen gedrukt. "Laat maar," zegt Willem, "dat doe ik niet!"

De pelikanen grijpen elke kans om de vis te pakken. Ook bij Bas lukt het, alleen zit zijn hand nog tussen de snavel. Met zijn andere hand maakt hij de snavel los om zijn hand terug te krijgen. Een echt gevecht tussen mens en vogel.Na al deze commotie gaan we eten bij Lazy Day’s, op aanraden van iemand. Het terras is mooi op het strand, maar het is wel een overpriced vreetschuur. Het was prima, maar niet geweldig.

Nou waren we ook allemaal behoorlijk moe...Zodra we in ons hotel zijn, val ik als een blok in slaap.