Om half 7 zitten we aan het ontbijt. Het ontbijt is heerlijk uitgebreid. Heel toepasselijk zitten we aan een tafel met de tekst “it’s Wine time” nou ja als hun het zeggen… Ik houd het toch maar even bij thee en een sapje. Om 7 uur zitten we in de auto, het valt nog mee met de drukte.
De navigatie is ingesteld op Gosnausee. Hier zijn we in de herfst in 2020 geweest en was erg mooi, en ik ben wel benieuwd hoe het eruit ziet met sneeuw. Het is 3 en half uur rijden, dus we moeten nog wel een stukje.
Als wij bij de Duitse alpen komen bij Berchtesgaden in de buurt zien we de eerst sneeuw, sowieso in de bergen maar ook wat lager ligt hier en daar sneeuw, niet veel maar het begin is er.
Eenmaal in Oostenrijk zien we veel sneeuw, er ligt behoorlijk wat. Je ziet sneeuwschuivers rijden die de wegen schoonmaken. En die wegen zien er overigens spik en span uit……
Om 11 uur komen we bij Gosnausee aan. Het is erg rustig, nou we zien eigenlijk niemand. Iedereen is skiën denk ik. Het ziet er schitterend uit. We lopen een stukje en zien dan een stopbord met lawinegevaar…. Nou ja dat zal toch niet. Er staat niet bij dat je niet verder mag lopen dus besluiten om verder te gaan. Er komt zo nu en dan wel een puik sneeuw naar beneden dat valt uit de bomen. Bas heeft het geluk het 1x op zijn hoofd te mogen ontvangen…. Ha ha ha….
De uitzichten zijn echt heel mooi. Het meer in bevroren en besneeuwd dus die zie je eigenlijk niet, niet meer dat een wit vlak, met hier een daar een klein wakje. Het wandelpad is goed te doen, het is behoorlijk schoon geschoven. Ik ben wel blijk met mijn wandelstokken want het is hier en daar behoorlijk glad.
Ook hangen overal ijspegels erg mooi. Bas probeert een ijspegel met een sneeuwbal eraf te gooien, soort winter vandalisme maar dat valt nog niet mee. Of dat er nou aan ligt aan het feit dat de sneeuwbal te zacht is om de pegel te breken of het raak gooien misschien niet heel lekker gaat zal ik in het midden laten…..
Na een kleine 2 km komen we op een wat slechter pad en je zakt behoorlijk weg in de sneeuw, we keren dan maar om. Als we teruglopen begint de zon een er echt door te komen. En als je in de zon loopt is het echt lekker.
Bij de auto besluiten om naar Hallstat de rijden en hier op een terrasje als we in de zon kunnen zitten wat te drinken en wat te gaan eten. In Hallstat ligt niet heel veel sneeuw. Het is er erg rustig en alle parkeerplaatsen zijn afgesloten. We kunnen alleen buiten de stad parkeren. Daar hebben we eigenlijk niet zoveel zin in. We rijden door en zetten de navi op binnen door naar Mallnitz.
We komen bij Dachstein in de buurt en hier is het echt ook prachtig. Wij dachten als we daar de berg op zouden rijden dat we bij de gondel zouden komen en we weten dat daar een terrasje zit, echter zitten we in Dachstein Noord.
Die berg die we op rijden is glad….. Bas stopt zodat ik een foto kan maken maar doordat we stilstaan komen we niet meer verder. We rijden achteruit terug tot we grip hebben en proberen het opnieuw, dan gaat het wel goed. Het is maar een klein stukje wat lastig is.
Bovenaan kunnen we niet verder en maar het uitzicht is hier prachtig. We rijden terug en vervolgen onzen weg.
Onderweg komen we langs de rivier met veel sneeuw, wel moeilijk begaanbaar. Ik wil eigenlijk laag bij het water komen maar dat is niet te doen. Op sommige plekken zak ik tot over mijn knieën in de sneeuw. Bas doet een poging maar ook hij slaat over en vind het te link worden.
Dan zien we eindelijk een leuk soort cafeetje. Hier nemen we een choco met rum en bestellen we een groentesoepje. Ik dacht dat ik er een kaasplankje bij had besteld maar het was een soort noedels met kaas, iets was Bas helemaal niet lekker vind en ook vond hem erg machtig.
Na al dat gewandel en eten en rum in choco vallen mijn oogjes even dicht in de auto, we gaan tijd reizen. Als ik wakker word schiet het al op. Alleen komen we tot de conclusie dat we de verkeerde route hebben en dat we het laatste stukje met de trein moeten. Ik heb me hier niet in verdiept dus weet niet precies hoe het werkt… maar als we terug moeten dan duurt het nog 2 uur voordat we er zijn, en nu volgens de navi 30 minuten.
Bij de trein zijn we blijkbaar de eerste, we staan voor het poortje maar hier is ook niemand. Ik heb het idee dat ik de trein weg zag rijden toen we eraan kwamen. Er komt een auto achter ons en Bas gaat vragen of hij weet hoe het werkt….. De trein komt elk uur en de machinist komt dan uit de trein om de kaartjes te verkopen.
We appen ondertussen met Marieke van Haus Waldruhe, en zeggen dat we bij de trein staat. Ze geeft aan dat het vanaf de trein nog maar 5 minuutjes rijden is. Bas doet een dutje, kan hij ook een keer slapen in de auto.
Dan komt de trein…. Je rijd je auto op de wagon, stapt dan uit en gaat zelf de trein in.
Net als we vertrekken vraagt Bas zich af of hij de auto op de handrem heeft gezet. Hij kan niet meer terug dus we moeten maar hopen van wel. We gaan door de berg dus zien niet veel. Na 10 minuten komen we eruit en zijn we in Mallnitz. Eigenlijk gaat het heel makkelijk dus. Ook de kosten vielen ons meer 20,- euro. Later zagen we als je hier een tijdje bent kan je ook een weekkaart kopen voor 70 euro volgens mij en kan je onbeperkt met je auto heen en weer.
We komen bij Haus Waldruhe en Marieke staat ons op te wachten. Het ziet er erg mooi uit, heel Oostenrijks. We kunnen de auto onder een carport parkeren. Marieke laat ons het appartement zien, we slapen in appartement Tante Riet. Het ziet er mooi uit. We hebben twee slaapkamers en een woonkeuken een badkamer en los een wc. Er is zelfs een wasmachine maar die zullen we voor die paar dagen niet nodig hebben. Ook hebben we nog een aardig balkon, voor in zomer is dat zeker lekker! We kijken overal uit op bergen.
Ik pak de spullen uit en Bas gaat naar de supermarkt voor wat boodschapjes. Als hij terug is haalt hij nog wat laatste spullen uit de auto. Hij belt me om te vragen waar ik zijn sleutels heb neergelegd. Er valt bij mij geen kwartje dus ik zeg hem dat ik wel ff die kant op kom. Hij belt nog terug nee doe maar niet want is is glad en jij bent nogal onhandig……
Maar goed ik weet hoe hij is al hij iets niet kan vinden… Voorzichtig loop ik langs de sneeuwkant want op de weg is het een ijsbaan. Als ik er bijna ben wil ik oversteken en zie een donkere plek ik steek over en dat blijkt een wildrooster te zijn….
Vol ga ik er met twee benen doorheen. Ik kan je vertellen dat het niet heel fijn aan voelt… 1 voet krijg ik zelf eruit maar mijn andere niet. Ik roep Bas maar hij hoort me eerst niet. Ook kan ik je vertellen dat het rooster erg koud is…. Na wat harder te roepen en dringend te vragen of hij AUB zo snel mogelijk wil komen komt hij eraan. Jezus hoe krijg je dat nou weer voor elkaar? Na lost te zijn gemaakt ben ik ik blij dat ik spekbeentjes heb waardoor mijn knieën niet in het rooster zijn gekomen en dus schadevrij zijn. Ik had berg schoenen aan dus ook mijn enkels zijn schade vrij.
Overigens bij de auto vind ik gelijk de sleutels, dus het is niet geheel voor niks geweest.
In het appartement bekijk ik de schade, dat worden dikke blauwe benen. Nou ja alles doet het nog.
We nemen een wijntje en gaan dan naar bedje toe, morgen eens hier in de omgeving kijken.
Dag 2
Vrijdag 4 Februari
Mallnitz, Seebachtal, en boven op de berg
Nou dat slapen met twee zere beren ging niet heel goed. Uiteindelijk heb ik een kussen tussen mijn onderbenen gedaan en toen ging het beter. Als we naar buiten kijken zien we de bergen, het is erg helder en het belooft een mooie dag te worden.
Om 9:00 wordt er op de deur geklopt en staat een picknickmand met ontbijt voor ons klaar. Warme broodjes beleg met kaas en worst en wat zoet beleg. Er zit jus de Orange bij en wat fruit, en een heerlijk perfect gekookt eitje.
Het smaakt goed en met volle buikjes gaan we naar Seebachtal, dat is hier 5 minuten vandaan rijden. Hier zit ook de lift Ankogelbahn daar willen we vanmiddag omhooggaan.
Het is nog frisjes -4 en er ligt heel veel sneeuw. We pakken de rugzakken en ik heb de wandelstokken weer geleend van Hies veel verder dat dit kan ik ze niet slopen dus ik mocht ze weer lenen. Ik was wel blij dat ik ze mee had want soms is het glad.
Het is erg mooi in het dal, er stroomt een rivier en er ligt ook een meer. Het meer is deels bevroren. Het pad is redelijk goed onderhouden en goed te belopen, soms glad maar verder best prima. Dan komt er weer zo’n stop bord, en hier stond bij dat je verder kan lopen maar wel op eigen risico. Ik wilde wel graag nog verder want ik wilde naar de waterval die hier in het dal moet zitten.
We moeten zo nu dan ploegen maar het is niet heel slecht. En dan inderdaad zien we de waterval, Schleierwasserfall. Deze is bevroren en ziet er erg mooi uit. We lopen nog een stukje verder tot aan Schwussnerhütte, verder kunnen we niet. De Hut is uiteraard gesloten.
We nemen de weg weer terug en de zon begint er aardig door te komen in het dal. Het eerste stuk lopen we nog in de schaduw, wel staat een deel van de waterval inmiddels in de zon en zo nu en dan breken er stukken ijs af. Dan horen we iets groots breken, en een stuk rots breekt af van de berg, erg indrukwekkend.
Zodra we in de zon lopen is het echt lekker. Je hebt de neiging je Jas uit te doen Sjaal af handschoenen uit maar dat is waarschijnlijk niet verstandig. Inmiddels is het wat drukker geworden en er zijn ook wat mensen aan het langlaufen.
Om 13:00 zijn we bij de auto, we klimmen naar de lift en voor mij is dat een hele onderneming aangezien er overal ijs ligt. Bas loopt vast vooruit en ik klauter er achteraan. Bas checkt nog even of we boven kunnen pinnen omdat we niet heel veel contant hebben.
We gaan naar boven naar de Hannoverhaus. De dame bij de kabelbaan verteld dat het vanuit de lift nog 5 minuten lopen is. Dat moet ons nog wel lukken.
Het uitzicht vanuit de gondel over seebachttal is schitterend, helaas hoef je geen foto’s te maken de cabine is zo beschadigd dat er allemaal krassen op het glas zit.
De lift gaat naar een hoogte van 2636 meter. Er ligt goed sneeuw. Toch zijn er niet heel veel skiërs. Het gebied is niet supergroot, wel mooi, voor mij zou dit prima zijn om te skiën….
Als we boven aan komen zien we het Hannoverhaus liggen. Het ernaar toe komen is niet zo’n probleem maar teug… Het ligt namelijk een stukje lager, niet veel maar wel steil, het Hannoverhaus ligt op 2566 meter. Maar goed we gaan ervoor.
Je loopt over de piste naar beneden en dat is goed te doen het isn iet glad wel steil. Maar op het terras schijnt de zon, heerlijk. We beginnen met choco met rum. We bekijken de kaart en willen een hamburger. Van al dat gewandel hebben we honger gekregen. Helaas hebben we pech want de laatste twee hamburgers zijn net uitgeserveerd. Bas kiest met wat tegenzin een schnitzel en ik neem dan maar een bord spaghetti.
Bas moppert over zijn schnitzel…. Dus over ik me op en eet ook een deel van zijn schnitzel waar overigens niks mee is. Hij zweert hierbij nooit meer schnitzel te eten.. Nou goed we nemen nog een biertje en een aperol en genieten van het zonnetje. Om 16:30 moeten we de laatste gondel hebben dus om 15:30 ben ik vast aan de wandeling de berg op begonnen. Bas rekent eerst nog even af maar die haalt mij wel in.
Met de gondel naar beneden zijn we weer bij de auto. We rijden terug naar ons appartement. Hier snacken we nog wat snoepjes, bekijken we de foto’s en gaan vroeg naar bed. Al dat gewandel door de sneeuw was best pittig.
Dag 3
Zaterdag 5 Februari
And we meet again, op de Grossglockner
op de billen naar benden
Om half 8 wordt ons ontbijtje weer bezorgd. Het smaakt erg goed en om 8:00 zitten we in de auto. Vandaag gaan we naar de Grossglockner. Deze bergweg is afgesloten maar we kunnen naar Heiligenblutt en onderweg zitten wat watervallen.
Eerst stoppen we bij Raggaschlucht, deze is gesloten maar Henk van on appartement dacht dat we er wel wat konden zien. De weg erna toe is een behoorlijke ijsbaan en het was dan ook klauteren om er te komen, Eenmaal daar was er niks te zien.
Je kan eventueel een wandeling de berg op doen maar het is glad en dat zie ik niet zitten. We besluiten om te draaien en terug te gaan naar de auto. Ik mag bij de eerste weg wachten en mijn taxi komt mij dan ophalen, leek ons het veiligst.
Onderweg zien we bordje Gartl waterval. Hier willen we een kijkje nemen. We parkeren de auto en eigenlijk is het trail naar de waterval gesloten. Maar we willen er toch wel graag heen. Het is niet ver maar word wel ploegen door de sneeuw. We besluiten de stoute schoenen aan te doen en naar de waterval te lopen.
Het is wel oppassen geblazen want je weet niet of je op het pad loopt. Gelukkig kan ik met mijn stokken voor prikken. We ploeg door de sneeuw en komen uiteindelijk bij de waterval. En het was het zeker waard. Ook de ander kant op kijk je over het dorpje uit, erg mooi. We zijn hier een tijdje aan het kloten met de lange sluitertijd want we hebben geen statief mee. Uiteindelijk denken we dat het is gelukt. We gaan de weg weer terug en het begin stuk besluit ik maar gewoon op mijn billen naar benden te glijden. Als ik die niet vrijwillig doe gebeurt het waarschijnlijk onvrijwillig….
We zijn weer bij de auto en rijden terug naar de weg. Vanaf de weg zien we Jungfernsprung waterval. Hier is het trail wel open maar het is één ijsbaan en daar heb ik niet zo heel veel zin in. Met de telelens kan ik mooie foto maken.
In Heligenblut strijken we neer op het terras in de zon met een choco met rum. We zien een kabelbaan die de Grossglockner op gaat. De dame van het terras verteld dat je met de auto naar de eerste liftstop kan. Daar loopt een wandel trail. Nou dat lijkt ons wel wat.
We rijden naar boven en rijden door tot we niet meer verder kunnen en daar loopt trail Kasereck. Dat lijkt ons wel wat. De stokken gaan weer uit de auto en we gaan op pad.
Het eerste deel zak je soms wel even een stukje weg maar de tweede helft loopt beter. Het is op zich niet heel ver maar wel de berg op. Eigenlijk loop je nu op de weg waar we normaal rijden. Bij Kaserck stopt het trail. Bas laat zijn drone nog even omhoog. Ook heb je vanuit hier mooie uitzichten op de bergen.
Teruggaat een stuk makkelijker. Nou daar hebben we trek van gekregen. We rijden een zijweg in om te kijken of we daar wat kunnen vinden maar er is daar niks. We rijden naar Heiligenblutt waar we bij de pizzeria een pizza scoren. Ondanks dat Pizza’s niet Bas zijn ding zijn vindt hij hem wel lekker.
We rijden terug richting Mallnitz. Hier zit nog een park Dosertal. Wij rijden de weg in maar we kunnen het niet echt vinden. De weg is smal en soms glad dus we besluiten niet verder te zoeken maar terug te gaan. De weg is overigens wel erg mooi dus maak wel wat foto’s.
Om 17:00 zijn we terug in ons appartement en de bierstubbe heeft Henk open gegooid dus we gaan daar wat drinken. Bas aan het bier en ik aan de gluhwein. Ook Marieke komt langs en het is erg gezellig.
Om 20:00 houden we het voor gezien en gaan slapen
Dag 4
Zondag 6 Februari
Gemzen in de berekou.......
Riviertjes in de kou....
Gemzen
Om half 8 hebben we weer ontbijt. Henk vraag of we vanavond zin hebben een hamburger te gaan eten. Er zitten hier meerdere ondernemers die elke keer wat organiseren. Lijkt ons een leuk, dus dat staat voor vanavond.
Om 8:00 zitten we weer in de auto. We zijn op weg naar Krimml waterval. Hier wilde ik heel graag heen. Het is wel even een stukje rijden 2 uur en 15 minuten. We moeten door de Felbertauertunnel, daarvoor rijden we op de 108. We weten dat hier een zijweg zit naar een waterval. We vinden het bergweggetje en rijden richting de waterval, deze is compleet bevroren.
We rijden terug en richting de tunnel zien we al dat er heel veel sneeuw ligt. Eenmaal door de tunnel zien we heeeellllll veeeeellll sneeuw. Eigenlijk wilde we het Felbertauerntal nog in maar die is afgesloten ivm lawinegevaar. Er zijn behoorlijk wat lawines geweest en volgens mij zijn er 8 doden gevallen. Dus we besluiten het verbod te respecteren en rijden verder. Misschien als we straks tijd hebben wandelen we er nog een stukje in.
Het is erg koud -6 en je ziet de vorst op de kale bomen zitten. Ik probeer een goede positie te vinden om het vast te leggen maar dat valt niet echt mee.
Bij Krimml is het niet druk maar er loopt wel wat volk. Er ligt hier heel veel sneeuw. Het eerste stuk is even lastig lopen omdat het een ijsbaan is. We lopen hier wat rond en maken veel foto’s van de waterval. De waterval is lang niet helemaal bevroren en nevelt nog behoorlijk dat maakt het extra koud. Ook ontstaat er aan de buitenkant laagje ijs op de lensen door de nevel die bevriest.
Na een tijdje zijn we echt aardig verkleumd en we willen graag een warme choco drinken met rum. Gelukkig is het restaurantje open ik ben alleen mijn mondmasker vergeten. Gelukkig verkopen ze ze daar voor MAAR 2,95 per stuk, echt belachelijk maar goed. Voor die drie passen die ik binnen naar de tafel moet lopen moet ik zo’n ding op mijn giechel.
Bas besteld een tosti en soepje en ik neem een apfelstrudel met vanille saus. Achter ons zitten Belgen en die hebben het erover dat ze hinde zien. Wij kijken naar buiten maar zien niks. In haar beste Duits probeert ze uit te leggen waar ze ze ziet. Verrek dat is geen hinde maar gemzen. Bas hoort Gems en trekt zijn telelens uit de tas en rent in zijn trui in -6 naar buiten.
Ik leg aan de Belgische dame in het Nederlands uit dat het een gems is….. Ze moet lachten dat we Hollands zijn. Zit ik hier in mijn beste duits tegen jullie te praten terwijl het makkelijker had gekund..... Tja ik kan alleen maar zeggen blijven belgen... ha ha ha!
Ik wil eigenlijk ook wel een foto maken maar heb net mijn telelens eraf gehaald. Door de waterval en kou zijn de camera’s vochtig….. en dan komt ook mijn jager thee eraan. Dus ik bekijk het vanuit het raam. Ze staan wel wat lastig tussen de bomen. Maar ze zijn wel erg mooi!
Toch zijn ze vrij snel weg en Bas komt weer naar binnen net als hij wil gaan zitten zie ik ze weer en weer rent hij als een malle naar buiten. Ik zie ze niet meer maar het duurt een tijdje tot Bas terug is dus ik neem aan dat hij ze nog ziet, of hij staat vast gevroren in de sneeuw dat is ook een optie.
Als hij terugkomt heeft hij ze inderdaad op de foto, wel wat hoog in de ISO maar dat lossen we thuis wel op. Helemaal blij dat we ze toch nog hebben gezien.
We lopen naar de auto, rijden nog een stuk de berg op maar inmiddels komen de wolken binnen drijven. We besluiten terug te gaan, we moeten tenslotte ook om 18:00 hamburgers eten. Wel willen we graag een kijkje nemen bij de Seestube in Hollersbachtal. Hier zijn we in 2020 geweest en tussen door is het een tijdje dicht geweest. Als we daar aankomen is het inderdaad weer open. We zijn toen door een heel aardig oud vrouwtje geholpen, die werkte er nog wel maar was vrij. We nemen hier nog een choco en gaan verder.
Om 17:00 zijn we thuis. We douchen even om warm te worden en ik bekijk even gauw de foto’s van de Gemzen.
Om 18:00 staan we klaar. We rijden achter Henk en Marieke aan. We komen bij andere Nederlanders die ook appartementen verhuren. Er is een groot vuur en een BBQ waar de hamburgers worden gemaakt. Ook komt er een ski aan met shotjes! Het is erg gezellig en het smaakt goed. Na het eten zitten we nog even bij het vuur en om 20:00 is het tijd om terug te gaan.
Voor morgen word er veel sneeuw voorspeld, dus we slapen uit en zeggen tegen Henk dat het ontbijt maandag om 8:30 prima is.
Dag 5
Maandag 7 Februari
Let it snow!
Het ontbijt
Onze laatste dag! Als ik door het gordijn gluur zie ik dat het behoorlijk sneeuwt en er is ook al wel het een en ander gevallen. Om 8:30 nemen eerst rustig ons ontbijtje en bedenken wat we gaan doen.
Om 9:00 zitten we inde auto en rijden eerst naar Tauerntal, dat is 5 minuten van het appartement. Wandelen is een No-Go het waait en sneeuw stuift. Ik maak wel met gevaar voor eigen leven wat foto’s.
We besluiten om naar Bad Gastein te gaan. Alleen niet met de trein, maar we rijden eromheen, en dan terug met de trein.
Onderweg hebben we heel veel sneeuw. We rijden een stuk over de snelweg en ook daar ligt sneeuw dus snel gaat het niet. Het ziet er wel heel gaaf uit. We gaan de snelweg af en willen een zijweg in. Echter staat hier aangegeven dat je wel sneeuwkettingen moet hebben. We hebben ze wel maar hebben niet zoveel zin ze op te leggen en rijden terug.
Heel veel sneeuw
nog meer sneeuw!
Dan zien we op de snelweg een afslag naar Filmooz. Deze nemen we en het is schitterend. Op een paar plekken stoppen we om wat foto’s maken. Ook hier besluiten we om niet te gaan wandelen omdat het weer te slecht is.
Echter eindigt deze weg in Filmooz en we rijden terug. Uiteindelijk komen we in Bad Gastein. Hier loopt een waterval in de stad en die willen we graag zien. Bad Gastein is een mooi plaatsje mooie gebouwen echt een aanrader. We parkeren de auto en gaan eerst op zoek naar een warme choco.
We komen bij een bistro die Sisi heet. Het ziet er leuk uit en buiten op het bord staat dat ze schwarzwalderkirschtorte hebben dat lust ik wel. De bediening is niet echt snel maar dan komt een Engels sprekende dame onze bestelling opnemen. Bas wilde eigenlijk soep maar niet de soep die ze aanbood. Het woord schwarzwalderkirschtorte snapte ze niet. Toen ik haar uitlegde dat dat chocoladetaart met kersen was snapte ze er nog niks van. Er kwam een man aan die om opheldering kwam vragen, Ja zegt hij geen wonder dat ze dat niet begrijpt dat hebben we niet, zeer geïrriteerd. Hij loopt gelijk weg vraagt niet we wat anders willen. Heel bijzonder het staat tenslotte buiten op het bord.
Per godsgratie kan ik een ander stukje taart uitzoeken en daarna vragen we gelijk de rekening. Die was niet mis, 22 euro 1 stukje taart twee choco. En als het dan nog een gezellig iets was maar dat was het niet.
We rekenen af en gaan opzoek naar de waterval, die is hier vlakbij. En is wel erg mooi. We nemen wat foto’s en gaan terug naar de auto. Ik had het stadje nog wel willen fotograferen maar het was koud en veel wind en sneeuw. We besluiten naar de trein te gaan. Ook nu hadden we pech en de trein was net weg. Nou ja helaas pindkaas.
Het gaat flink tekeer de wind en de sneeuw echt bar. Maar de trein rijdt wel gewoon. Ze zijn het spoor aan het schoonmaken en hele hopen sneeuw worden van spoor geblazen. Als bij ons 1 sneeuwvlokje op het spoot valt is gelijk het de treinplanning in de war.
Eenmaal weer aan de andere kant van de berg hebben we nog wel zin een drankje. We hebben nog wel even voordat we bij Henk zijn stube moeten zijn. We rijden door het dorpje en zien het Mallnitz sportcafe. Het ziet er open uit en we gaan naar binnen. Het is zelfs best druk. Bas gaat in de herhaling voor soep en ik kan het niet laten en bestel een schnitzel. Deze vind Bas wel lekker en hij eet dan ook riant mee. We nemen een biertje en aperolletje we zijn toch bijna thuis.
Om 18:00 lopen we weer naar bierstube, hier gaan we vanavond spareribs eten. Er zijn ook nog wat andere gasten en het is erg gezellig. De ribbetjes en de wijn smaken goed. Maar om 20:30 nokken wij. Morgen gaan we weer naar huis. We willen de eerste trein hebben om 5:50.
We pakken onze spulletjes en gaan slapen!
Het was een heerlijke vakantie!
Tot slot
Winter in Oostenrijk zonder skiën ook zeker de moeite waard!
Mallnitz
Het waren heerlijke dagen. Ook zonder skiën kan je je heel goed vermaken in de sneeuw.
Mallnitz is een klien ondernemend plaatsje. Het is echt een aanrader en ook in de zomer is het hier volgens mij erg mooi je zitten midden in de natuur in Hohe taueren NP.
Er zijn wat klammen in de buurt, die nu gesloten zijn maar straks als ze weer begaanbaar zijn zijn ze schitterend. Vanuit Mallnitz rijd je in 50 minuten naar de grossglockner waar je vanaf mei de Murmel tieren weer ziet rondlopen.
Ook Haus Waldruhe kan ik ten zeerste aanraden. Henk en Marieke zijn zeer gastvrij en kunnen je overal meehelpen. De appartementen zijn netjes en schoon en goed betaalbaar. Het is heerlijk rustig en in het dorpje zijn er genoeg eetgelegenheden en terrasjes maar ook onderling worden er veel leuke dingen georganiseerd die je vakantie net wat anders maken.
We vinden het leuk als je een berichtje achterlaat in ons gastenboek
Oostenrijk
Mallnitz Winter 2022
Haus Waldruhe
Het is in Nederland alweer lang grijs, grauw…. Ik word er niet blij van! Alles op slot! Hier krijg ik een depressief gevoel van, ik ben niet depressief, maar dit soort dingen vreet aan mij.
Ik wil weg! Maar waarheen… Florida moet ik 5 dagen in quarantaine en ik hoef ook niet zo lang paar daagjes, heerlijk fotograferen, daar word ik blij van.
Op het moment dat we besloten hadden paar dagen naar de bergen in Duitsland te gaan voelde ik me al beter. Maar dan, weer gezeik, Duitsland doet moeilijk over Jansen, nu dat weer…. Dan maar Oostenrijk.
Ik kom in contact met Henk en Marieke van Haus Waldruhe in Mallnitz. Hun bieden ons een mooi appartement aan en vragen of wij wat foto’s voor hun willen maken, leuk! Doen we.
We hebben leuk contact gehad en komen erachter dat ze mee hebben gedaan in het roer om. Overigens werd ik er wel gestoord van dat ik in Oostenrijk FB groep een berichtje had geplaatst en alleen maar van mensen die een hotel oid daar hadden een berichtje kreeg.
We besluiten woensdag 2-2 vanuit het werk al te vertrekken en overnachten in Nürnberg, vlak langs de snelweg. De reis ernaartoe verloopt soepel en we komen om 21:00 aan, gaan lekker gelijk slapen zodat we morgen weer vroeg op pas kunnen.
Dag 1
Donderdag 3 Februari
Waar is de sneeuw..... daar is de sneeuw
Door de sneeuw
It's always wine time
IJspegels
Noord Dachstein
Warme choco met rum
Op de trein
Wandelen
Seebachtal
Schleierwasserfall
Boven op de berg
Gartl waterval
Warme choco met rum
Op de grossglockner
De waterval
Hamburgers en kampvuur
