Ondanks het super krappe bed heb ik wel aardig geslapen... Bas iets minder. Het was bloedheet en muf op de kamer dus we hebben het raam wagenwijd open gehad en dat was heerlijk. Het heeft iets gevroren dus het was goed koud op de kamer toen we wakker werden. En we waren vroeg wakker. We hebben ons aankleed en zijn op pad gegaan. Om 6:00 zaten we inde auto!
We zijn richting June lake gegaan voor de zonsopkomst.... maar omdat het meer in de bereg ligt duurde het een tijdje en tegen de tijd dat de zon erin zou staan was het geen echte zonsopkomst meer.
We touren een beetje rond en komen een groepje van patrijzen tegen en ze zijn zeker niet bang. We rijden een onverharde weg naar een meer maar daar aangekomen moeten we er nog best een stukje voor lopen... en de luie varkens die we zijn deze vakantie hebben we daar geen zin in.
We besluiten de Tioga Pas op te rijden die ligt er tenslotte naast. Deze prachtige weg loopt door de siera mountains van Calafornia. Het hoogste punt van deze pass is iets meer dan 3000 meter. Schitterende herfstkleuren zie je van ver weg door de beregen heen. Het weer is schitterend en het is volop genieten.
Zo hier en daar stoppen we en ja we besluiten dan toch een paar mini trailtjes te doen wat overigens op deze hoogte niet mee valt. Natuurlijk stoppen we ook bij Altro point. Vanaf hier heb je een goed uitzicht op Half Dome.
We hoopte misschien hier nog een beer te spotten maar helaas! Wel zien we een prachtige coyote. Hij steekt de weg over en ik pak als een RR (razende roeland) mijn telelens. Er rijd een parkranger achter ons en die vinden het vaak niet zo leuk als je op de weg stopt. Toch doet Bas een poging.... De parkranger laat het heel even gebeuren... geeft ons 1 minuut om een foto te maken en dan gaat de sirene aan.... weg cayote! Nou ja hij had het ook gelijk kunnen doen. Ik kijk en FUCK mijn belichting was te donker! Wel super scherp... Gelukkig kon ik thuis de belichting in de foto goed maken!
We stoppen onderweg en eten een donutje en drinken een frisje.... heerlijk genieten is dit.
We rijden terug als als we bij het plekje komen waar veel mooi bomen staan is het is inmiddels mega druk hier. Toch stoppen we nog een keer en vragen we of iemand een foto van ons wil maken... Er lopen hier mensen met de meest dure camera's maar een foto maken kunnen ze niet.... jongens jongens... zo moeilijk is het niet. We besluiten het zelf op te lossen en pakken het statief erbij.
We rijden naar Mono Lake. Dit meer is 8 x zo zout als de zee. In dit meer staan Tuffa's, zout pilaren. Het is prachtig om te zien en ik wil ze eigenlijk met zonsondergang fotograferen.... dus we besluiten na een klein rondje eerst richting June Lake te rijden. Ook hier zijn prachtige kleuren aanwezig! En ondanks dat er al heel veel is gevallen is er ook nog wel heel veel kleur.
We rijden een plaatsje in besluiten hier wat te eten. Na gisterenavond wil ik geen zeggenschap meer hebben over het eten. Ik vind alles prima! Het word een gewone heerlijk hamburger! Ik moet wel zeggen alle credits voor deze super, spontane en gezellige dame die ons bediend! NOT Wat een chagrijnig mokkel zeg, ze pleurt nog net het eten op je schoot.
We rijden terug naar mono Lake en nemen alle zooi mee. Filters, afstandsbediening, statief… de hele ratteplan. Het licht kleurt erg mooi. Er staan meerdere de fotograferen en op de beste plek bedenkt een of andere soepstengel het om met zijn rubberbootje het water in te gaan…. Sjonge jonge…. Hij heeft zijn camera aan de kant staan en gaat zich zelf filmen! Echt ik hoop dat hij verzuipt! Gelukkig zijn er meer mooie plekjes….
Als we ergens anders gaan staan en het wordt donker, zien we ineens een uil wegvliegen… er zit er nog 1, die vliegt naar een tuffa en begint daar te krijsen. Het is te donker om te fotograferen maar Bas kan hem wel filmen. Inmiddels is het echt pik donker en hebben we sluitertijd van 2 minuten... leuke is dan dat je nog steeds goed kan fotograferen.
Er loopt iemand door mij foto heen.... die zien hoop ik niet dat ik daar sta en het grappig is ook daar zie je niks van teru!
Om 19:00 is het pik donker en zijn we klaar. Samen met een Duitser proberen we de weg terug te vinden in het donker en dat valt nog niet mee... naar even zoeken lukt het ons gelukkig wel!
We gaar terug naar ons horror hotel. Ik snap nog steeds niet dat een reisbureau zo'n aftands hotel aan bied. Maar votig jaar hadden we ook al zo onze bedenkingen bij sommig hotels en nu is het dan ook klaar. Volgende keer boek ik alles zelf! Service is er toch niet meer bij!
We hebben de hele dag het raam open gelaten en het is heerlijk fris op de kamer.
Leker slapen dan kunnen we morgen vlug weg uit deze hel hole!
